Resimler

Theo'ya yazdýðý bir mektupta (520) Van Gogh þöyle demektedir ". . . Empresyonistleri henüz tanýmadýðým zamanlardaki düþüncelerime geri dönüyorum". Vincent mektubunda bu resimden bahsetmektedir ve Paris'e gelmeden önceki dönemine bakýþýndan bahsetmesi dikkat çekicidir. Paris'te kardeþi ile birlikte yaþadýðý iki yýl boyunca Van Gogh aralarýnda Gauguin, Lautrec, Pissarro ve Seurat'nýn da bulunduðu dönemin pek çok ünlü ressamý ile tanýþma fýrsatý bulmuþtu. Bu ressamlarýn tarzlarý ve sýradýþý fikirleri Van Gogh'un ressamlýðýnýn geliþmesine muhakkak ki katkýda bulunmuþtu, ancak bundan daha önemli olan bir nokta Van Gogh'un Mektup 520'de daha da erken bir döneme dönüþ yaptýðýný ve de empresyonistleriden öðrendiklerinin ötesine geçmeye çalýþtýðýný vurgulamasýdýr. Van Gogh tamamen yeni ve kendine özgü bir stile doðru evrilmekteydi.

Vincent'ýn Provence'lý Çoban Escalier'nin Portresi'ndeki renk kullanýmý oldukça cesurdur ve alýþýlmýþýn dýþýndadýr. Emile Bernard'a yazdýðý bir mektupta (B15) Vincent resim hakkýnda þunlardan bahseder: "Bu kez de renkler bir yaz gününün ortasýndaki hasatýn bunaltýcý havasýný yansýtýyor, bu etki olmazsa resim baþka bir resim olur". Jan Hulsker'in yorumu þöyledir:

Escalier'nin portresi çarpýcý ve oldukça renkli bir resim olmasýna karþýn, Vincent'ýn mektupta tarif ettiði gibi bir sýcaklýk ve de kavurucu güneþ etkisi vermekten uzaktýr. Resimdeki en çarpýcý etki yüzdeki kýrmýzý ve turuncular deðil, koyu mavi gökyüzünün önünde yer alan açýk sarý þapkadýr. Ancak iki hafta sonradýr ki (y. 29 Aðustos) Vincent yaþlý köylüyü ikinci bir portre için poz vermek konusunda ikna edebilmiþ ve de hayalindeki çarpýcý etkiyi bu resimde vermeyi baþarmýþtýr.