Obrazy

To dzieło jest pierwszym w trylogii obrazów, która ukazuje rozgwieżdżone niebo. Gwiaździsta Noc Ponad Rhone’m została ukończona w ciągu miesiąca, a podążyła za nią Gwiaździsta Noc, namalowana nast ępnego roku w Saint-Remy. Interesującym towarzyszem dla tych trzech może być znaleziony w Portrecie Eugene’a Bocha (namalowany w tym samym miesiącu, jak Taras Kawiarni i Gwiaździsta Noc Ponad Rhone). Proszę zwrócić uwagę na gwiezdny motyw w tle dzieła.

Vincent był entuzjastycznie nastawiony do swego obrazu Taras Kawiarni. Tak pisał do siostry Wili:

„W rzeczy samej zaprzštnięty jestem w tych dniach przez trud zwišzany z nowym obrazem, reprezentujšcym kawiarnię nocš z zewnštrz. Na tarasie znajdują się malutkie postaci ludzi cos pijących. Ogromna żółta latarnia rzuca swe światło na taras, dom i chodnik, powoduje nawet pewną jasność na chodniku ulicy, który nabiera różowawo-fioletowego odcienia. Spadzistodache fasady budynków na ulicy, rozpostarte pod niebieskim niebem błyskającym gwiazdami, są ciemnoniebieskie, czy nawet fioletowe i jest tu także zielone drzewo. Oto masywem nocy przesiąknięty obraz bez jakiejkolwiek czerni, namalowany jedynie przy użyciu pięknego niebieskiego koloru, z fioletem i zielenią, a w tym sąsiedztwie oświetlony skwer nabiera odcienia bladej siarki i zielonkawo-cytrynowo-żółty kolor. To w cudowny sposób zachęca mnie do namalowania tej nocy bezzwłocznie, tu na miejscu. Kiedyś zwykłem byłem malować obraz za dnia, po wykonaniu uprzednio ogólnego szkicu. Ale teraz znajduję satysfakcję w malowaniu rzeczy natychmiast.”

Vincent pisze dalej siostrze Wil, że podobno asumpt do namalowania podobnej kawiarni znalazł w książce "Bel Mai" autorstwa Guy de Maupassanta- „...nocne paryskie niebo rozświetlone gwiazdami z jasno oświetlonym kawiarniami Bulwaru. Jest to w przybliżeniu ten sam temat, jaki właśnie namalowałem.”.²

Dzieła Van Gogh’a są przeważnie inspirowane odniesieniami literackimi. Albo przez innych artystów (zobacz jego prace inspirowane przez Jean-Francois Milleta). Taras Kawiarni ma podobny styl kompozycyjny, jak Aleja Clichy Wieczorem autorstwa Auquentina. Niezależnie od tego, czy Van Gogh był w istocie zainspirowany przez dzieło Auquetina, czy też nie- to cała kompozycja Tarasu Kawiarni jest unikalna- wśród wszystkich kompozycji Van Gogh’a. Proszę zwrócić uwagę, że linie kompozycyjne bezpośrednio dążą do centrum dzieła, gdzie znajdują się koń i wóz. Wszystko zdaje się być ściągane do środka, jak w zawirowaniu wody uciekającej z wanny. Jednakże cała ogólna wymowa obrazu tchnie spokojem i brakiem jakiegokolwiek zaburzenia, czy niepokoju. Cały plan jest ciemny ale bez najmniejszego śladu czerni.

Ponad sto lat temu, po namalowaniu Tarasu Kawiarni, prawdziwa kawiarnia jest wciąż na swym miejscu- serwując napoje swym spragnionym bywalcom. Obecnie to miejsce nazywa się Kawiarnia Van Gogh’a, bardzo trafnie zresztą. Kawiarnia została odnowiona i doprowadzona do takiego wyglądu, jak przed z górą stu laty- w czasach Vincenta. Ma taki sam podświetlony żółty płócienny baldachim. Wszystko inne również pozostawiono bez zmian. Zatrzymałem się w Kawiarni w 1995 roku przy lampce koniaku (nie znajdziesz już tam więcej absyntu w menu) i rozmyślałem o Vincencie, będąc tak blisko z nim duchem, z tym, który pracował z pasją, natchnieniem ale i ogromnym zadowoleniem- pod gwiazdami.